Sprawozdanie z kadencji 2014-2018

Karta Krakowska to jeden z najważniejszych moich projektów w obecnej kadencji. Wraz z działaniami związanymi z Krakowskiem Holdingiem Komunalnym, reformą finansów Krakowa, i reformą krakowskiego mieszkalnictwa tworzył trzon moich starań o charakterze ogólnomiejskim.

Szedłem z tym projektem do wyborów, doprowadziłem do uchwalenia uchwały kierunkowej, uczestniczyłem w sprawdzaniu możliwości wdrożenia, interweniowałem gdzie mogłem, aby udało się uruchomić ten program. Mimo pewnych trudności jestem dumny, że udało się go wprowadzić w życie.

Karta Krakowska to z jednej strony pomysł na wzajemne wiązanie z miastem jego mieszkańców poprzez różne preferencje, a z drugiej strony to sposób na znaczące zwiększenie dochodów z podatku PIT. Kraków od lat ma spore przyrosty podatników, a poprzez to przyrosty dochodów z tego tytułu, ale powoli te efekty się nasycają.

Wiemy, że z Krakowa może korzystać ponad 1 milion ludzi, co oznacza, iż podatników jest około 750 tysięcy. Znaczną część z nich możemy pozyskać i mieć dodatkowe dochody do budżetu. Równie ważny jest też aspekt lojalnościowy.

Tak wielki projekt niesie ze sobą wielkie ryzyka, w tym wielką skalę błędów, pomyłek, złych rozwiązań. Mamy już wydanych ponad 100 tysięcy Kart Krakowskich, mamy prawie 150 tysięcy złożonych wniosków. Przy takiej liczbie śladowy procent złych sytuacji idzie w tysiące spraw.

To wielkie przedsięwzięcie jest robione rękami Krakowian, przy ogromnym udziale MPK. Dziś oferujemy preferencje dla mieszkańców/podatników w zakresie tańszych biletów okresowych i tańszego wejścia do instytucji kultury. Po pierwszym okresie będziemy przedstawiać następne preferencje, w tym parkingowe i komercyjne.

Chcemy, aby ten mieszkający w Krakowie milion osób stał się milionem osób związanych z Krakowem lojalnościową Kartą Krakowską. Mamy kolejne pomysły na Kartę i związane z nią korzyści dla mieszkańców.

To niewątpliwie symbol tej kadencji i jestem dumny, że miałem w tym swój udział.

Akcję rozpocząłem w 2011 roku i pierwsze efekty przyniosła ona już w roku 2012.

Co roku zmienialiśmy sposób promocji, raz była to promocja skierowana głównie do studentów, potem do kupujących mieszkania na nowych osiedlach, była akcja przypominająca o zmianie miejsca płacenia, była współpraca z urzędami skarbowymi.

Zaczynaliśmy w 2012 roku (z danymi za 2011 rok) z około 582 tys. podatników, w roku 2018 mamy podatników ponad 611 tysięcy, bezwzględnie liczba podatników wzrosła o ponad 29 tysięcy osób. Uwzględniając zgony jest to o prawie 80 tysięcy podatników więcej. Nie wiemy ile z tego przyniosła nasza akcja, ile działania własne mieszkańców. Niemniej jednak Kraków był miastem z największym wzrostem ilości podatników.

Ale wyniki ostatniego roku (czyli 2017) wskazują na nasycenie Krakowa liczbą podatników pozyskiwanych w takim trybie. Dlatego zaproponowałem zmianę – Kartę Krakowską, adresowaną do wszystkich mieszkańców.

Barometr Krakowski to coroczne badania społeczne mieszkańców Krakowa.

Badania prowadzone były w dwóch częściach. Pierwsza to pakiet tych samych zagadnień – opisujących działanie służb i jednostek miejskich, opisujących opinie i stanowiska mieszkańców wobec różnych problemów miasta.

Druga część to badanie specyficznych obszarów działania Miasta. Badaliśmy, co myślą o Krakowie studenci i środowiska akademickie, badaliśmy co myślą o krakowskich dzielnicach mieszkańcy Krakowa, pytamy krakowskich seniorów.

O badaniu przeprowadzonym w tym roku więcej pisałem tutaj >>

Ale nie tylko pytamy – również wyciągamy wnioski, proponujemy zmiany, korekty, czy inne znaczące działania. Ciągiem dalszym tych badań ma być stworzenie elektronicznej platformy, umożliwiającej systematyczne krótkookresowe badania opinii mieszkańców w wielu bieżących kwestiach.

Jako specjalista od finansów, w tym bankowiec, widziałem możliwości zmian organizacyjnych, zasadniczo upraszczających struktury i wykorzystujących lepiej kompetencje i możliwości pracowników.

Jednym z takich narzędzi były centra usług wspólnych, zdejmujące z poszczególnych agend czy instytucji obowiązek zajmowania się np. księgowością, sprawami personalnymi, płynnością, sprawami materiałowymi, środkami trwałymi czy inwentaryzacjami.

Kiedy zaistniały możliwości ustawowe – zdecydowanie wspierałem powstanie takiej instytucji. Przewiduję w tym zakresie wiele nowych możliwości, lepsze warunki pracy i płacy dla pracowników i odciążanie miejskich instytucji od nieistotnych, z ich punktu widzenia, obowiązków.

Krakowski Budżet Obywatelski funkcjonuje już od kilku lat.

Plusem Krakowskiego Budżetu Obywatelskiego są coraz lepsze i w porównywalnej skali ilościowej, projekty składane do KBO, niewątpliwie problemem jest niska frekwencja na spotkaniach konsultacyjnych i stosunkowo niska frekwencja przy wybieraniu zadań.

Jako Przewodniczący Rady Miasta byłem współprzewodniczącym Rady Budżetu Obywatelskiego, uczestniczyłem regularnie w posiedzeniach Rady, a moim głównym zadaniem było wpływanie na urzędników w celu realizacji zadań wybranych w ramach BO.

W roku 2010 grupa radnych PO przygotowała projekt programu ochrony branż chronionych i zanikających.

Program miał ochronić najmniejsze i najbardziej narażone na niemożność zapłaty wysokich czynszów podmioty gospodarcze, ważne ze względów tradycyjnych i promocyjnych dla Krakowa.

Listę takich branż musieliśmy zweryfikować w UE. W obecnej kadencji musieliśmy ją zmienić ze względu na przepisy dotyczące pomocy publicznej.

Z dobrodziejstw tej uchwały o branżach chronionych i zanikających skorzystało ponad 100 podmiotów gospodarczych w Krakowie.

Kraków jest miastem szybko rozwijającym się, widoczne są duże inwestycje. Jednak mamy stosunkowo mało inwestycji małych, lokalnych, związanych z mikro i małymi przedsiębiorstwami.

Sposobem na wsparcie takich mikro i małych inwestorów była ulga inwestycyjna dla podmiotów kończących inwestycje. Taka pomoc powinna spowodować większe zainteresowanie potencjalnych inwestorów.

Kraków potrzebuje rozszerzenia systemu komunikacyjnego, tak aby sprostać narastającym potrzebom mieszkańców.

Jednym z głównych pomysłów jest Krakowska Szybka Kolej Aglomeracyjna, obsługiwana przez spółkę Województwa Małopolskiego. Ale to Miasto Kraków buduje przystanki, dojazdy, zagospodarowuje okolicę tych miejsc.

Mocno zaangażowałem się w przygotowanie przez Miasto przystanków w Łagiewnikach, Swoszowicach i Opatkowicach. Będą tam przystanki z prawdziwego zdarzenia, będzie dobry dojazd i parkingi.

Osobną kwestią jest lepsze wykorzystanie istniejących linii kolejowych w Krakowie i budowanie przystanków i otoczenia przystanków przy tych liniach. Zostałem do tego przez mądrych ludzi przekonany i to zdecydowanie wspieram.

Wspierałem także, broniłem jak było trzeba budowy linii na Ruczaj, jeden z najszybciej rozwijających się rejonów Krakowa. Wspierałem kolegów starających się o tramwaj na Górkę Narodową i na Azory.

Właśnie połączenie tramwajowe Kurdwanowa i Łagiewnik widzę jako główną korzyść z budowy Trasy Łagiewnickiej.

W 2014 rozpoczęliśmy przygotowania do rocznicy połączenia się Miasta Krakowa i Miasta Podgórza. Wtedy też zaproponowałem, wzorem Nowej Huty, powołanie Porozumienia Dzielnic Podgórskich.

Porozumienie Dzielnic Podgórskich to stowarzyszenie aktualnych przewodniczących 5 podgórskich dzielnic i Przewodniczącego Rady Miasta Krakowa. Porozumienie współpracowało przy uroczystościach wskazanego jubileuszu, wspieraliśmy powstanie Muzeum Podgórza, uczestniczyliśmy w wydarzeniach organizowanych przez dzielnice i jednostki kultury z tych obszarów.

Mocno wsparliśmy też inicjatywę ustawienia pomnika Juliusza Leo, prezydenta Miasta Krakowa, który doprowadził do tego połączenia i był jednym z największych prezydentów Krakowa.